ﺃﺷﺘﻜﻰ ﺍﻟﻮﺭﻕ
ﺍﻟﻮﺭﻕ ﻟﻴﻪ ﺃﺷﺘﻜﻰ ﻣﻦ ﻛﺘﺮ ﺣﺒﺮﻯ ﻋﻠﻴﻪ ...
ﻭﻟﻴﻪ ﺷﺎﻳﻔﻪ ﺑﻴﺒﻜﻰ ﺑﻌﻨﻴﻪ ...
ﻳﺎ ﻭﺭﻕ ﻣﻠﻴﺶ ﺫﻧﺐ ﺑﻜﺘﺐ ﻋﻦ ﺍﻟﻨﺎﺱ ﻭﺃﺣﻮﺍﻟﻬﺎ ..
ﻫﺎﺗﻠﻰ ﻓﺮﺣﻪ ﻭﺃﻧﺎ ﻛﺘﺎﺑﺎﺗﻰ ﻳﺎ ﻭﺭﻕ ﺍﻏﻴﺮﻫﺎ ..
ﻣﻴﻦ ﻳﺎ ﻭﺭﻕ ﻋﺠﺒﺎﻩ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻭﻋﻤﺎﻳﻠﻬﺎ ...
ﻗﺎﻟﻰ ﺩﻯ ﻛﻠﻤﻪ ﻭﺃﻧﺎ ﻛﻤﺎﻥ ﻗﺎﻳﻠﻬﺎ ...
ﺑﺲ ﺻﻌﺒﺖ ﻋﻠﻴﺎ ﺍﻟﻨﺎﺱ ﻭﺃﺣﻮﺍﻟﻬﺎ ...
ﻭﺩﻯ ﺩﻣﻌﻪ ﺑﻴﻦ ﺳﻄﻮﺭﻯ ﻛﻨﺖ ﺷﺎﻳﻠﻬﺎ ...
ﺃﻭﻋﺪﻙ ﻳﺎ ﻭﺭﻕ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻨﺎﺱ ﻫﻠﻒ ﻭﺃﺩﻭُﺭ ..
ﺃﻭﻋﺪﻙ ﺃﻥ ﺍﻟﻔﺮﺡ ﻋﻠﻴﻚ ﻫﻴﻜﻮﻥ ﻟﻪ ﺩﻭﺭ ..
ﺑﻼﺵ ﻳﺎ ﻭﺭﻕ ﺗﺸﺘﻜﻰ ﺗﺎﻧﻰ ...
ﻓﻰ ﻳﻮﻡ ﻫﻜﺘﺐ ﻋﻠﻴﻚ ﺃﺟﻤﻞ ﺃﻏﺎﻧﻰ ...
ﻭﺻﺪﻗﻨﻰ ﻳﺎ ﻭﺭﻕ ﻋﻤﺮﻙ ﻣﺎ ﻫﺘﻨﺴﺎﻧﻰ ...
ﻳﺎ ﻭﺭﻕ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻋﻠﻰ ﻛﻞ ﺍﻷﺣﻮﺍﻝ ﻭﺧﺪﺍﻧﺎ ...
ﻟﻜﻦ ﺑﺎﻟﺤﺰﻥ ﻫﻰ ﻣﺮﻛﺰﻩ ﺷﻮﻳﻪ ﻣﻌﺎﻧﺎ ...
ﺃﺩﻳﻨﺎ ﺻﺎﺑﺮﻳﻦ ﻳﺎ ﻭﺭﻕ ﻭﺃﺻﺒﺮ ﻛﻤﺎﻥ ﻣﻌﺎﻧﺎ ..
ﺣﺎﺳﻚ ﻳﺎ ﻭﺭﻕ ﻣﻜﺴﻮﻑ ...
ﻭﻣﻦ ﺍﻻﺳﺌﻠﻪ ﻋﻨﺪﻙ ﺑﺪﻝ ﺍﻟﺴﺆﺍﻝ ﺍﻟﻮﻑ ..
ﻣﻨﻬﺎ ﺑﺘﺴﺄﻝ ﺃﻣﺘﻰ ﺍﻟﻔﺮﺡ ﻋﻠﻴﺎ ﻫﺸﻮﻑ ...
ﻭﺍﻟﺒﺴﻤﻪ ﻋﻠﻴﺎ ﺗﻜﻮﻥ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻤﻜﺸﻮﻑ ....
ﺍﺳﺄﺗﻠﻚ ﻟﻴﻪ ﻣﻦ ﺍﻟﺤﺰﻥ ﻣﺎﻟﻴﻬﺎ ﺣﺮﻭﻑ ...
ﻭﺣﺎﺳﻚ ﺑﺘﺴﺎﻝ ﻭﻛﻠﻚ ﻳﺎ ﻭﺭﻕ ﺧﻮﻑ ...
ﻭﻋﺎﻭﺯ ﻣﻌﺎﻳﺎ ﺗﺨﺮﺝ ﻋﻦ ﺍﻟﻤﺎﻟﻮﻑ ...
ﻭﺑﺄﺩﻳﻚ ﻋﻠﻰ ﻗﻠﻤﻰ ﺗﻨﺰﻝ ﺑﺎﻟﻜﻔﻮﻑ ..
ﺃﻧﻤﺎ ﺻﺪﻗﻨﻰ ﺑﻜﺆﻩ ﺍﻟﻔﺮﺡ ﻳﺎ ﻭﺭﻕ ﻫﺘﺸﻮﻑ ....
ﺑﻼﺵ ﺗﺸﺘﻜﻰ ﻳﺎ ﻭﺭﻕ ﻣﻦ ﺣﺒﺮﻯ ...
ﺑﻼﺵ ﻭﺧﻠﻴﻚ ﻳﺎ ﻭﺭﻕ ﺣﻨﺒﻰ ....
ﻭﻫﻔﺮﺣﻚ ﻳﺎ ﻭﺭﻕ ﺃﻧﺎ ﺑﻌﻤﺮﻯ ...
ﺿﺤﻚ ﺍﻟﻮﺭﻕ ﻭﻫﻮ ﺃﺑﺘﺴﻤﻠﻰ ...
ﺟﺪﺩ ﺃﻣﻠﻪ ﻭﻣﻌﺎﻩ ﺃﺗﺠﺪﺩ ﺃﻣﻠﻰ