ﻣﻦ ﻗﻠﺐ ﺍﻻﻭﺿﺔ ﺍﻟﻤﻌﺘﻮﻣﺔ
ﺍﻟﻮﺍﺩ ﺍﺑﻮ ﺩﻣﻌﺔ ﻣﺎﻟﻴﺔ ﻋﻴﻨﻴﻪ
ﺑﺘﻘﺼﺮ ﻓﻴﻪ .. ﺑﺘﻨﺎﺩﻯ ﺣﻜﺎﻭﻳﺔ
ﻭﻳﻜﻠﻢ ﻧﻔﺴﻪ ﺑﺼﻮﺕ ﻣﺒﺤﻮﺡ
ﺍﻧﺎ ﻟﻴﻪ ﻣﺶ ﻋﺎﺭﻑ ﺍﻋﻴﺶ
ﻭﺑﺎﺧﺪ ﻡ ﺍﻟﺠﺮﺍﺡ ﺗﺤﺎﺑﻴﺶ
ﺍﻧﺎ ﺭﻭﺣﻰ ﺑﺘﻤﻮﺕ ﺑﺸﻮﻳﺶ
ﻳﻤﻜﻦ ﺍﻛﻮﻥ ﻏﻠﻄﺎﻥ
ﺟﺎﻳﺰ ﻳﻜﻮﻧﻮُ ﺍﻟﺒﺸﺮ ﺣﻠﻮﻳﻦ
ﻟﻜﻨﻰِ ﺍﻧﺎ ﺍﻟﻤﺠﻨﻮﻥ
ﺍﻧﺎ ﺍﻟﺴﺎﻛﻦ ﻓـ ﺍﻟﺠﺮﺍﺡ ﻣﺴﺠﻮﻥ
ﻭﺗﺒﺪﺃ ﺗﻨﻬﻴﺪﺗﻪ ﻫﻨﺎ ﺗﻌﻼ
ﻭﺻﻮﺗﻪ ﺍﻟﻌﺎﻟﻰ ﺑﻴﺮﺩﺩ ﻛﻼﻡ ﻭﺯﻋﻴﻖ
ﻭﺭﻭﺣﻪ ﻭﻗﺘﻬﺎ ﺑﺘﻀﻴﻖ
ﺍﻧﺎ ﻣﺶ ﻋﺎﻳﺰ ﻳﻜﻮﻥ ﻟﻰ ﺣﺒﻴﺐ
ﻭﻻ ﻋﺎﻳﺰ ﻳﻜﻮﻥ ﻟﻰ ﺻﺪﻳﻖ
ﺍﻧﺎ ﻋﺎﻳﺰ ﺍﻛﻮﻥ ﻧﺴﺎﻯ
ﻭﺍﻭﻧﺲ ﻭﺣﺪﺗﻰ ﺑﺎﻟﻨﺎﻯ
ﺍﻛﻴﺪ ﻟﻮ ﺷﺎﻓﻨﻰ ﻫﻴﻌﻴﻂ
ﻳﺎﺭﻳﺖ ﺍﻟﻨﺎﻯ ﺩﺍ ﻛﺎﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ
ﻳﺤﻀﻨﻰ ﻭﻳﺸﺮﺏ ﻣﻌﺎﻳﺎ ﺍﻟﺸﺎﻯ
ﻳﺸﻮﻑ ﺩﻣﻌﻰ ﺍﻟﻤﻐﺮﻗﻨﻰ
ﺑﻴﻦ ﻛﻔﻮﻑ ﺍﻳﺪﻩ ﺍﻟﺤﺰﻳﻨﺔ ﻳﺴﺮﻗﻨﻰ
ﻳﻄﺒﻄﺐ ﺑﺄﺣﻀﺎﻥ ﻛﻔﻪ ﻉ ﺍﻟﻮﺟﻊ
ﻳﻘﺪﺭ ﻳﻬﺪﻯ ﺍﺟﺪﻋﻬﺎ ﺟﺪﻉ
ﻳﻔﺘﺢ ﺑﺼﻮﺗﻪ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﺍﻟﻮﺩﻉ
ﻳﻄﻤﻦ ﺣﻆ ﻣﺎﻝ ﻓﺠﺄﺓ
ﻳﻘﻮﻝ ﺍﻥ ﺍﻟﺤﻈﻮﻅ ﺑﺘﻠﻒ
ﻭﻓﺠﺄﺓ ﺗﻘﻮﻡ ﺭﺍﺀﺩﺓ
ﻓـ ﻗﺼﺮ ﺍﻟﻜﻼﻡ
ﻭﻗﺼﺮ ﺍﻟﺤﺪﻭﺗﺔ ﺍﻟﻠﻰ ﻣﻮﺟﻮﻋﺔ
ﻭﻗﺼﺮ ﺍﻟﻀﺤﻜﺔ ﺍﻟﻠﻰ ﻣﺨﺪﻭﻋﺔ
ﺭﺍﺡ ﺍﻟﺠﻨﺎﻥ ﻓـ ﺳﻜﺎﺕ
ﺍﻟﻮﺍﺩ ﻗﺎﻋﺪ ﻭﺑﻴﻌﻴﻂ
ﻭﺑﻴﻨﺎﺩﻯ ﻟﺮﺏ ﺍﻟﻜﻮﻥ
ﻳﺎ ﺭﺑﻲ ﺍﻧﺎ ﺍﻟﻤﺠﻨﻮﻥ
ﺍﻧﺎ ﺍﻟﺴﺎﻛﻦ ﻓـ ﺍﻟﺠﺮﺍﺡ ﻣﺴﺠﻮﻥ
ﻳﺎﺭﻳﺖ ﺗﻘﺒﻞ ﺍﻟﺴﻨﺪﺓ
ﻭﺍﺑﻘﻰ ﺍﻧﺎ ﺍﻟﻤﻤﻨﻮﻥ
ﻭﻓﺠﺄﺓ ﻧﺎﻡ ﻋﻠﻰ ﻧﻔﺴﻪ
ﻭﺿﺤﻜﺘﺔ ﺑﺼﺖ ﻟﻔﻮﻕ
ﻭﻓﻀﻠﺖ ﻣﺘﻌﻠﻘﺔ ﺑﺴﻘﻔﻪ
ﻭﻣﺎﺕ ﺍﻟﻀﺤﻚ ﺍﻟﻠﻰ ﻛﺎﻥ ﻣﺴﺮﻭﻕ