ﻣﻦ ﺃﺭﺑﻌﻪ ﻭﺗﻼﺗﻴﻦ ﺳﻨﻪ
ﺃﻧﺎ ﻫﻨﺎ
ﻭﻳﺎ ﺍﻟﺠﻨﻮﺩ ﻣﻦ ﻣﺼﺮﻧﺎ
ﺭﻓﻊ ﺍﻟﻌﻠﻢ
ﺑﺎﺍﻛﺘﺐ ﺑﻄﻮﻟﺔ ﺷﻌﺒﻨﺎ
ﻣﻦ ﻏﻴﺮ ﻭﺭﻕ ﻣﻦ ﻏﻴﺮ ﻗﻠﻢ
ﻭﺍﻟﺤﺒﺮ ﻛﺎﻥ ﻣﻦ ﺩﻣﻨﺎ
ﺩﻣﻲ ﻭﺩﻡ ﺍﻟﻠﻲ ﺍﻧﻈﻠﻢ
ﻓﻮﻕ ﺭﻣﻠﻬﺎ ﺑﺎﺍﻛﺘﺐ ﺃﻧﺎ
ﻣﺮﺣﺐ ﻳﺎ ﺑﻨﺖ ﺍﻟﻄﻴﺒﻴﻦ
ﻣﺮﺣﺐ ﻳﺎ ﻃﺎﺑﺎ ﻑ ﻗﻠﺒﻨﺎ
ﻳﺎ ﺍﺧﺖ ﺍﻟﻬﺮﻡ ﻭﺃﺧﺖ ﺍﻟﺤﺴﻴﻦ
ﻓﻮﻕ ﺭﻣﻠﻬﺎ ﺑﺎﺍﻛﺘﺐ ﺍﻧﺎ
ﺃﻟﻔﻴﻦ ﺗﺤﻴﻪ ﻟﻠﻌﻠﻢ
ﻣﻦ ﺃﺭﺑﻌﻪ ﻭﺗﻼﺗﻴﻦ ﺳﻨﻪ
ﻭﺍﻟﻔﺮﺡ ﻣﺎﻟﻲ ﻗﻠﺒﻨﺎ
ﺑﺘﺼﺐ ﻟﻲ ﻛﺎﺱ ﺍﻟﻬﻨﺎ
ﻃﺎﺑﺎ ﺍﻟﻠﻲ ﺭﺟﻌﺖ ﺣﻀﻨﻨﺎ
ﺑﻌﺪ ﺍﻟﻌﺬﺍﺏ ﺑﻌﺪ ﺍﻟﻀﻨﺎ
ﺍﻧﺎ ﻗﻠﺒﻲ ﻃﺎﺏ ﻣﻦ ﺩﻩ ﺃﻟﻢ
ﻣﻦ ﺃﺭﺑﻌﻪ ﻭﺗﻼﺗﻴﻦ ﺳﻨﻪ
ﺭﺟﻌﺖ ﻟﻨﺎ
ﻃﺎﺑﺎ ﺍﻟﻠﻲ ﺧﺪﻫﺎ ﻣﻨﻨﺎ
ﺷﺮ ﺍﻟﺰﻣﻦ ﻭﻋﺪﻭﻧﺎ
ﻓﺎﺭﺩﻩ ﺟﻨﺎﺣﻬﺎ ﻟﺸﻌﺒﻬﺎ
ﻭﻑ ﺣﻀﻨﻬﺎ ﺳﺎﺭﻱ ﺍﻟﻌﻠﻢ
ﻣﻦ ﺃﺭﺑﻌﻪ ﻭﺗﻼﺗﻴﻦ ﺳﻨﻪ
ﺃﻧﺎ ﻫﻨﺎ
ﻣﻦ ﺭﻣﻠﻬﺎ ....ﺑﺮﺳﻢ ﻟﻬﺎ
ﻧﻮﺭ ﺷﻤﺴﻬﺎ ﻓﻮﻕ ﺧﺪﻫﺎ
ﻭﻑ ﺿﻠﻬﺎ ﻗﺎﻋﺪﻩ ﺍﻟﺒﺸﺮ
ﻣﺘﻜﺤﻠﻪ ﺩﺍﻳﻤﺎ ﻋﻴﻮﻧﻬﺎ ﺑﺤﺒﻬﺎ
ﺩﻩ ﺍﺑﻨﻬﺎ ﻭﻣﻌﺎﻩ ﺣﺒﻴﺒﺘﻪ ﺑﻨﺘﻬﺎ
ﻣﻦ ﺩﻣﻬﻢ ﻓﻮﻕ ﺧﺪﻫﻢ
ﺑﻴﺮﺳﻤﻮﺍ ﺻﻮﺭﺓ ﻋﻠﻢ
ﻣﻦ ﺭﻣﻠﻬﺎ ﻓﻮﻕ ﺧﺪﻫﺎ
ﺭﺍﺳﻢ ﻗﻤﺮ ﻋِﺸﻖ ﺍﻟﺴﻬﺮ
ﻓﻰ ﺣُﻀﻨﻬﺎ
ﻣﻦ ﺟﻨﺒﻪ ﻛﺎﻡ ﻧﺠﻤﻪ ﻛﺪﻩ
ﻃﺎﻟﺒﻪ ﺗﻨﻮﻝ ﺑﺲ ﺍﻟﺮﺿﺎ
ﻣﻦ ﺃﻣﻨﺎ
ﺑﻠﺪ ﺍﻟﺸﻬﺎﻣﻪ ﻭﺍﻟﻜﺮﻡ
ﺑﻌﺪ ﺃﺭﺑﻌﻪ ﻭﺗﻼﺗﻴﻦ ﺳﻨﻪ
ﺃﻧﺎ ﻣﻦ ﻫﻨﺎ
ﺑﺎ ﺍﻗﻮﻝ ﻟﻨﺎﺳﻨﺎ ﻭﺃﻫﻠﻨﺎ
ﻋﻠﺸﺎﻥ ﺗﻌﻴﺶ ﻣﺼﺮ ﺃﻣﻨﺎ
ﻭﺗﻜﻮﻥ ﻟﻨﺎ
ﻣﻦ ﻏﻴﺮ ﺃﻟﻢ
ﻣﻦ ﻏﻴﺮ ﻣﺎ ﻭﺍﺣﺪ ﻣﻨﻨﺎ
ﻳﻮﻡ ﻳﻨﻈﻠﻢ
ﻻﺯﻡ ﺟﻤﻴﻌﺎ ﻧﺘﺤﺪ
ﻭﻳﻀﻤﻨﺎ ﺣﻀﻦ ﺍﻟﻌﻠﻢ
ﺑﻌﺪ ﺃﺭﺑﻌﻪ ﻭﺗﻼﺗﻴﻦ ﺳﻨﻪ
ﺑﺎﺍﻛﺘﺐ ﻟﻨﺎﺳﻬﺎ ﻭﺷﻌﺒﻬﺎ
ﻭﻟﻜﻞ ﻭﺍﺣﺪ ﺣﺒﻬﺎ
ﺷﻴﻠﻮﺍ ﺍﻟﺒﻠﺪ ﺩﻱ ﻑ ﻗﻠﺒﻜﻢ
ﻭﻋﺸﺎﻧﻬﺎ ﺿﺤﻮﺍ ﺑﺪﻣﻜﻢ
ﻭﺍﺗﻮﺣﺪﻭﺍ ﺗﺤﺖ ﺍﻟﻌﻠﻢ