ﺻﻴﺎﺩ..بقلم الشاعر ﻋﺎﺩﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻐﻨﻲ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﺤﻤﻴﺪ- مجلة نجوم الأدب والشعر

ﺻﻴﺎﺩ ﻭﺍﻟﺤﻤﻞ ﺯﺍﺩ ﻭﻛﺴﺮﻧﻰ
ﺑﺎﺭﻣﻰ ﻫﻤﻮﻣﻰ ﻭﺣﻤﻠﻰ ﻋﻠﻰ ﺭﺑﻰ
ﻣﻦ ﺍﻟﻔﺠﺮ ﺃﻗﻮﻡ ﺃﺩﻭﺭ ﻋﻠﻰ ﺭﺯﻗﻰ
ﻋﻴﻨﻰ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺸﻤﺲ ﻷﺟﻞ ﺗﻮﺍﺳﻰ ﻭﺗﺪﻓﻰ
ﺍﺭﻣﻰ ﺍﻟﺸﺒﻚ ﻗﻠﺒﻰ ﺍﻧﺸﺒﻚ ﻭﺗﻌﺒﻨﻲ
ﻳﻌﻠﻰ ﻋﻠﻴﺎ ﺍﻟﻤﻮﺝ ﺍﺧﺎﻑ ﻟﻴﺨﻄﻔﻨﻰ
ﻣﺎ ﺃﻧﺎ ﺣﻈﻰ ﻗﻠﻴﻞ ﻵ ﺑﻴﺰﻳﺪ ﻭﻻ ﺑﻴﻜﻔﻰ
ﻣﻜﺘﻮﺏ ﻋﻠﻴﺎ ﻳﺎ ﺑﺤﺮ ﻓﻰ ﺍﻟﻬﻮﻯ ﺍﺑﻜﻰ
ﻟﻮ ﻛﺎﻥ ﺣﺒﻴﺒﻲ ﺻﺢ ﻛﺄﻥ ﺭﺣﻢ ﺿﻌﻔﻲ
ﺑﺎﺷﻜﻰ ﻟﻴﻚ ﻳﺎ ﻣﻮﺝ ﻟﻮﻋﺘﻰ ﻭﺟﺮﺣﻰ
ﻳﻤﻜﻦ ﺃﺻﻌﺐ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﻳﻴﺠﻰ ﻳﺼﺎﻟﺤﻨﻰ
ﻭﻻ ﺃﻧﺎ ﺧﻼﺹ ﺭﺍﺣﺖ ﺳﺎﻋﺎﺕ ﻓﺮﺣﻰ
ﻣﺎ ﺃﻧﺎ ﻛﻨﺖ ﺭﺍﺿﻰ ﺑﺪﻧﻴﺘﻰ ﻭﻋﻴﺸﺘﻰ
ﻗﺎﻓﻞ ﻋﻠﻰ ﻗﻠﺒﻰ ﺟﻮﻩ ﻋﻴﻨﻰ ﻭﺿﻠﻌﻰ
ﻻ ﻛﻨﺖ ﺑﺄﺣﺐ ﻭﻻ ﻋﺎﻳﺰ ﻫﻮﻯ ﻟﺤﺒﻰ
ﻟﻜﻦ ﺍﻟﻨﻮﻩ ﻟﻤﺎ ﺗﻴﺠﻰ ﺑﺘﺨﻠﺺ ﻋﻠﻰ ﻃﻴﺒﺘﻰ
ﻛﺎﻥ ﻫﻮ ﺍﻟﻬﻮﺍ ﻭﺍﻟﻤﻴﻪ ﻭﺧﺎﻧﻰ ﻳﺎ ﺑﺤﺮﻯ
ﺧﻠﺺ ﻋﻠﻴﺎ ﻭﻋﻠﻴﻚ ﻋﻠﻰ ﺧﻴﻮﻁ ﺷﺒﻜﻰ
ﻳﺎ ﺑﺤﺮ
ﻳﺎ ﺑﺤﺮ ﻳﺎ ﺃﺑﻮ ﺍﻟﺒﺤﻮﺭ
ﺍﻧﺘﻰ ﺻﺎﺣﺒﻰ ﻭﺣﺒﻴﺒﻰ
ﻻ ﻓﻰ ﻳﻮﻡ ﻣﻨﻌﺘﻨﻰ ﻋﻨﻚ
ﻭﻻ ﺭﺿﻴﺖ ﺑﺘﻌﺬﻳﺒﻰ
ﺷﺎﻳﻞ ﻓﻰ ﻗﻠﺒﻰ ﺟﺮﺡ
ﻣﻦ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺣﺒﻴﺒﻰ
ﻛﻨﺖ ﺑﺎﺩﻋﻰ ﻭﺍﻗﻮﻝ
ﻳﺎ ﺭﺏ ﻳﺒﻘﻰ ﻧﺼﻴﺒﻰ
ﻗﺎﺋﺪﻩ ﻓﻰ ﻗﻠﺒﻰ ﺍﻟﻨﺎﺭ
ﻣﻦ ﺟﺮﺣﻰ ﻭﻃﺒﻴﺒﻰ
ﻓﻰ ﻛﻞ ﺣﺐ ﻟﻴﺎ
ﺃﻟﻘﻰ ﺍﻟﺤﺰﻥ ﻗﺮﻳﺒﻰ
ﻣﻌﻠﺶ ﻳﺎ ﻗﻠﺒﻰ
ﺟﺮﺣﻚ ﺩﻩ ﺫﻧﺒﻰ
ﺍﻋﻤﻞ ﺍﻳﻪ ﻓﻰ ﻗﻠﺒﻰ
ﻣﺎﺗﻘﻮﻟﻰ ﻳﺎ ﺻﺎﺣﺒﻰ
ﺭﺩ ﺍﻟﺒﺤﺮ ﻭﻗﺎﻝ
ﻣﻌﻠﺶ ﻳﺎ ﺻﺎﺣﺒﻲ
ﺃﺑﻌﺪ ﺑﻌﻴﺪ ﻭﺍﻧﺴﺎﻩ
ﺧﻠﻴﻚ ﻫﻨﺎ ﺟﻨﺒﻰ
ﻭﺃﻧﺎ ﺯﻳﻚ ﻣﺠﺮﻭﺡ
ﻓﻰ ﺣﺒﻰ ﻭﻋﺸﻘﻰ
ﻳﺎ ﺻﻴﺎﺩ ﺍﻟﻬﻮﻯ
ﺍﻓﻬﻢ ﺧﻼﺹ ﻭﺍﻣﺸﻰ
ﺟﺮﺡ ﺍﻟﺤﺒﻴﺐ ﻳﺎ ﺻﺎﺣﺒﻰ
ﻭﻻ ﻟﻪ ﺩﻭﺍ
ﻭﻻ ﻃﺒﻴﺐ ﻳﺸﻔﻲ